Te overwegen valt ook om vers 22 te beschouwen en te betrekken in de lezing voor zondag.
Immers, daar gaat het over twee reacties van Jezus’ gehoor, die het beschouwen op zichzelf de moeite waard zijn:

• Instemming (het woord ‘martureo’ wordt gebruikt, dat ‘getuigen’ of ‘instemmen’ betekent).
  
• Verwondering.

Bij die laatste (verwondering) wil ik stilstaan, omdat dat woord (‘taumazo’) ook zo vaak terugkeert in Lucas, o.a. hier:

2:18 En allen die het hoorden verwonderden zich over wat door de herders tegen hen gezegd werd.

2:33 En Jozef en zijn (Jezus’, red) moeder verwonderden zich over wat er over Hem gezegd werd.

Ook in het volgende verhaal (Jezus in de synagoge van Kapernaüm) lezen we over grote verwondering.
En ook daarna weer, in Lucas 5, bij de wonderbare visvangst is grote verbazing (5:9) het gevolg.

Die verwondering heeft voortdurend te maken met de vraag: ”Wie is toch deze Jezus?”

Zelfs in de laatste verzen van Lucas, ná de opstanding en de herkenning van Jezus als Opgestane (!) is/blijft er sprake van verwondering:

24:41 En toen zij het van blijdschap nog niet geloofden en zich verwonderden, zei Hij tegen hen: Hebt u hier iets te eten?

En dan lees je vervolgens dat Jezus hun verstand opent, zodat zij de Schriften begrepen.

Waarbij Jezus zegt: ”Jullie zijn van deze dingen ‘getuigen’. (24:48)
(waarbij hetzelfde woord voor ‘getuigen/instemmen’ gebruikt wordt als in Lucas 4:22

Kortom, ook hier, aan het eind van Lucas: verwondering (haast niet kúnnen begrijpen wie Jezus is) die getuigenis evenwel niet uit hoeft te sluiten.

En direct daarna vertrekt Jezus uit hun midden, naar de hemel. (v.a. 24:50)
Net zoals Jezus ook in Lucas 4:30 ”midden tussen hen door” zal vertrekken. Maar daarover de volgende week weer meer.

Volgens mij gaat het er bij Lucas dus om, dat:

• Jezus onbegrijpelijk groot is, in zijn genade (denk aan de woorden van genade die Hij spreekt in Lucas 4). We kunnen er met ons verstand niet bij. We verwonderen ons.
• Tegelijk hoeft het ”niet kunnen vatten” niet te betekenen dat we er niet mee instemmen. We kunnen er zelfs van getuigen. Van iets dat niet wíj kunnen vatten, maar dat óns omvat.
• En ook al is Jezus ”uit ons midden weg”, de Schrift is er wél, en die opent Hij voor ons. Zodat we in verbondenheid met de Schrift ons geloof kunnen blijven voeden.

Ik denk dat mijn preek hier omheen gaat cirkelen.
Misschien is Psalm 139:10 wel mooi om te zingen.