Zondag lezen we verder uit Handelingen. Het gaat hier over een groeiprobleem bij de jonge gemeente. Toen deze groter werd, ontstond er gemor tussen Helleens (Grieks) sprekende Joden en Hebreeuws sprekende Joden die tot deze gemeente behoorden.
De Grieks sprekende groep ervoer dat hun weduwen werden achtergesteld ten opzichte van de weduwen uit de groep Hebreeuws sprekenden.
Waar het hier precies om ging, is niet zeker.
Mogelijk gaat het om een in het diakonaat over het hoofd zien van deze groep mensen, zodat ze per ongeluk werden vergeten wat diakonale hulp betreft.

Bij het woord ”weduwen” hoeven we echter niet persé te denken aan een groep behoeftigen.
Immers, in de gemeente werd alles gedeeld, en er was niemand behoeftig (Handelingen 4:35).
Er bestaat ook een andere mogelijkheid: dat de weduwen in de gemeente juist vrouwen waren die dienstbaar wáren aan anderen (denk aan Hand.9:41, 1 Tim.5).

Hoe dit ook zij: het gaat om een groep die buitenspel blijft staan.
Een reëel probleem.
Hoe gaan de apostelen hiermee om?
Het is bijzonder dat we niet lezen hóe het probleem wordt opgelost, maar wel door wíe het opgelost gaat worden.
De apostelen geven namelijk aan dat dit niet hun taak is.
Hun kerntaak is: het gebed en de bediening van het Woord (vers 4).

Zij willen niet het schaap met 5 poten zijn, dat alles in de gemeente wel even regelt of aanstuurt, maar kiezen bewust voor hun kerntaak: bidden en de Bijbel bestuderen en dit delen.
Voor de concrete taken (zoals bijvoorbeeld het omgaan met het probleem rond deze groep weduwen) zijn immers vast weer andere gemeenteleden beschikbaar!
Er worden er inderdaad 7 gevonden (getal van de volheid! Met andere woorden: er zijn er genoeg!).
Zij krijgen de handen opgelegd (het vertrouwen, de volmacht, de Geest) en gaan aan de slag.

Nogmaals: hoe dit concrete probleem opgelost werd, lezen we niet.
Waar het hier om gaat is: ieder mag bij zijn/haar eigen kerntaak blijven.

Het verhaal doet sterk denken aan Exodus 18:13-26, waar we van Mozes lezen dat hij dreigde te bezwijken onder het vele werk in en voor het volk.
Zijn schoonvader Jetro gaf hem toen het gouden advies:
concentreer je op je kerntaak, en laat anderen weer het andere werk doen.
Mozes’ kerntaak was: bidden, het volk bij God brengen.

Kortom, het stelt ook aan ons als gemeente de vraag: hoe zijn bij ons de taken verdeeld.
Zijn er genoeg mensen bij ingeschakeld?
Weet iedereen wat zijn kerntaak is?
En kunnen de voorgangers voldoende toekomen aan het gebed en bestudering van het Woord?

De apostelen kenden hun klassieken, en volgden het advies van Jetro: bidden en Bijbellezen!

Want met dat laatste stond alles in die jonge gemeente: het woord van God breidde zich uit, en vormde de krachtbron voor heel het gemeenteleven.

De weg naar die Bron: blijft die open in óns leven?

Handelingen 6:1-7 (Naardense Bijbel)

1

Maar als in deze dagen
de leerlingen vermeerderen,
geschiedt er een gemor
van de Helleenssprekenden
tegen de Hebreeuwssprekenden,
omdat in de dagelijkse bediening
hún weduwen verwaarloosd zijn.

2

Maar de twaalf roepen
de menigte van de leerlingen tot zich
en zeggen: het is ook niet juist
als wij het spreken over God nalaten
om tafels te bedienen;

3

maar, broeders,
kiest zeven mannen uit van goed getuigenis,
uit uw midden,
vol van geestesadem en wijsheid,
die wij zullen aanstellen
over wat hierin nodig is;

4

maar wíj zullen ons toeleggen
op het gebed
en de bediening van het woord!

5

Dit woord is voor het aanschijn
van heel de menigte juist,
en zij kiezen Stefanus uit,
een man vol van geloof
en heilige geest, en Filippus,
Prochorus, Nikanor, Timon, Parmenas
en Nikolaüs, een nieuwkomer uit Antiochië.

6

Hen stellen zij voor het aanschijn van
de apostelen,
en die bidden en leggen hun de handen op.

7

Het woord van God is zich blijven uitbreiden,
en het getal van de leerlingen
in Jeruzalem is zeer vermeerderd;
ook hebben ze met
een talrijke schare van de heiligdomsdienaren
gehoor gegeven aan het geloof.