Zondag lezen we verder uit het lijdensevangelie. In dit gedeelte komen drie verhalen voor:

– hoe de tegenstanders van Jezus Hem met een list willen doden
– hoe een vrouw vol liefde Jezus zalft met dure olie
– hoe Judas een deal sluit om Jezus over te leveren

Het middelste verhaal staat centraal, zeker ook als we zien welk belang Jezus aan het handelen van deze vrouw toekent: ‘Overal waar het evangelie zal worden verkondigd aan heel de wereld, zal ook van wat zíj heeft gedaan worden gesproken, tot gedachtenis aan haar!‘ (v.9).

Wat had ze gedaan? Een fles zeer dure olie ineens over Jezus uitgegoten.
Deze olie kwam van een zeldzame plant uit India.
Een dergelijke fles kostte een gemiddeld jaarsalaris, dus de verbazing en het onbegrip van de omstanders is wel te begrijpen.
Toch prijst Jezus de vrouw.
Met zijn uitspraak over de armen die er altijd zijn, stelt hij hen (die altíjd verzorgd kunnen worden) tegenover dit unieke moment dat de vrouw heeft aangevoeld: nú is de kans Hem te zalven met het oog op zijn begrafenis.
Bij een lichaam van een gestorvene werd inderdaad ook altijd een ruime hoeveelheid dure olie gebruikt, uit respect voor het lichaam van de overledene, en om de geur van de ontbinding te overstemmen met een aangename geur.
Zo heeft deze vrouw aangevoeld welke weg Jezus stond te wachten, en bewees ze Hem haar respect.

Het heeft iets heel ontroerends, dit verhaal: er was er tenminste eentje die het zag aankomen, en haar ‘zegen’ meegaf aan Jezus, die het offer van zijn leven ging brengen.

Jezus Christus, de Gezalfde. Als er een moment was dat Hij als Messias/Christos (=Gezalfde) zijn zalving ontving, dan wel hier.
Van… een vrouw! Zoals vaker laten de mannen het behoorlijk afweten. En ook bij zijn opstanding zullen vrouwen de eerste getuigen hiervan zijn, en ook dan weer stuiten op aanvankelijk onbegrip en ongeloof bij de mannen.

Zo zitten er enorme tegenstellingen tussen dit verhaal, en het verhaal ervoor (de listen van Jezus’ vijanden) en erna (Judas):

liefde – list
liefde die niet op een cent meer of minder kijkt – berekening (wat kost het?)
aanvoelen wat er gaat komen – geen benul hebben van
een enorm bedrag geven uit liefde voor Jezus – geld ontvangen voor het overleveren van Jezus

Het is alsof de evangelist Markus deze uitersten schetst om ons als lezers ons te laten bedenken: waar staan wij in dit verhaal?

Hier komt het: Markus 14:1-11

1

Het zou twee dagen later
Pesach en ‘Ongegiste (Broden)’ zijn;
de heiligdomsoversten en de schriftgeleerden
zijn gaan zoeken hoe ze hem
met een list zouden overmeesteren en doden;

2

want, hebben ze gezegd:
niet tijdens het feest,-
in geen geval mag er
opschudding zijn in de gemeenschap!

3

Hij is in Betanië,
in het huis van Simon de Huidzieke;
terwijl hij aanligt
komt er een vrouw aan
met een albasten kruik
onvervalste veel-kostende nardusmirre;
de albasten kruik brekend heeft ze
die leeggegoten over zijn hoofd.

4

Maar enkelen zijn bij zichzelf boos geworden:
waartoe is deze verkwisting van de mirre
geschied?-

5

want het was mogelijk geweest
dat deze mirre verkocht werd
voor meer dan driehonderd dinars
en aan de armen was gegeven!
Ze hebben haar afgesnauwd.

6

Maar Jezus zegt: láát haar!-
waarom bezorgen jullie haar moeilijkheden?-
zij heeft een fraai werk
aan mij bewerkt;

7

want de armen hebt ge altijd bij u,
en wanneer ge wilt
hebt ge macht om aan hen goed te doen,
maar mij hebt ge niet altijd!-

8

wat ze (te bieden) had heeft ze gedaan;
zij heeft mijn lichaam met mirre vóórgezalfd
voor de begrafenis;

9

maar het is amen, zeg ik u:
overal waar het evangelie zal worden gepredikt
aan heel de wereld,
zal ook van wat zíj heeft gedaan
worden gesproken
tot gedachtenis aan haar!

10

Dan gaat Judas Isjkariot,
die ene van de twaalf,
weg naar de heiligdomsoversten
om hem aan hen over te geven.

11

Als ze het horen zijn ze verheugd
en kondigen aan dat ze hem
zilvergeld zullen geven;
en hij is ernaar gaan zoeken
hoe hij hem op het goede moment
kan overgeven.