Timmerman Jezus

Gewoon wordt bijzonder

Eerst lees je hier de tekst van dit verhaal:

1 Hij vertrok weer en ging naar zijn vaderstad,
gevolgd door zijn leerlingen.
2 Toen de sabbat was aangebroken,
gaf hij onderricht in de synagoge,
en vele toehoorders waren stomverbaasd
en zeiden:

‘Waar haalt hij dat allemaal vandaan?
Wat is dat voor wijsheid die hem gegeven is?
En dan die wonderen die zijn handen tot stand brengen!
3 Hij is toch die timmerman, de zoon van Maria en de broer van Jakobus en Joses en Judas en Simon?
En wonen zijn zusters niet hier bij ons?’

En ze namen aanstoot aan hem.
4 Jezus zei tegen hen:

‘Nergens wordt een profeet zo miskend als in zijn eigen stad, onder zijn verwanten en huisgenoten.’

5 Hij kon daar geen enkel wonder doen,
behalve dat hij een paar zieken de handen oplegde
en hen genas.
6 Hij stond verbaasd over hun ongeloof.

—

Wat mij opvalt
Probeer die mensen uit Nazareth eens te begrijpen:
Jezus was altijd onder hen geweest als een ‘gewoon’ mens, een timmermanszoon.
En nu is Hij ineens zo anders!
Dat kunnen de mensen niet goed rijmen.

Wat ik hierbij fascinerend vind, is dat de Here Jezus zo gewoon is begonnen.
Wij kennen Hem met name uit de Bijbelverhalen (die voornamelijk zijn laatste paar levensjaren beschrijven).
Daar kennen we Hem als de ‘bijzondere’ Jezus.
Maar zo was het niet altijd.
Hij is niet als een soort lichtflits overdonderend op aarde verschenen, als een heel bijzondere verschijning, gelijk duidelijk wie Hij was.
Nee, Hij is van onderaf opgegroeid.
Heeft waarschijnlijk hard gewerkt, als timmerman.
Een baan van 9 tot 5.
(sommigen vermoeden dat Hij na de dood van vader Jozef de zaak heeft overgenomen, tot zijn jongste zusjes getrouwd waren. Dat klopt dan aardig met het feit dat Hij pas rond zijn 30e aan zijn ‘bijzondere’ optreden begon).
Hoe het ook zij: in het alledaagse is Hij er zo altijd al bij geweest.
En gaandeweg wordt pas duidelijk wie Hij is.
Van gewoon naar bijzonder.

Zijn dorpsgenoten zijn stomverbaasd hierover. (vers 2)
Maar nog meer verbaasd is Jezus over hun ongeloof (vers 6)
Kennelijk mocht van de mensen verwacht worden, dat ze toch meer in Jezus gingen zien dan alleen een timmerman.
Maar lukte dit niet.

Zo gaat dat wel vaker.
Degene die dichtbij je staat, die waardeer je niet altijd naar wie hij of zij echt is.
Je vindt hem of haar zo gewoon.
(je vind vaak iemand pas bijzonder, die verder van je weg staat)

Zo gaat dat ook bij profeten, zegt Jezus.
Ze worden overal erkend en geëerd, behalve in hun vaderstad.
Daar, in de vaderstad, vinden ze de profeten niet bijzonder.
Daar heet de profeet gewoon Jan, Piet of Klaas.

Hoe het ook zij, in ieder geval vind ik dit mooi:
dat de ‘bijzondere’ Jezus tegelijk de alledaagse Jezus is, onder de mensen.
Misschien ook wel dichterbij in mijn leven dan ik dacht.
Deze vraag: (h)erken ik Hem als de gewone, die tegelijk zo bijzonder is?
En als de bijzondere, die tegelijk zo gewoon is?

Zowel met de gewone zaag als met de bijzondere stralenkrans is hij in ons leven. (zie de afbeelding)

Hoe is dit voor jullie?
Of misschien heb je nog wel heel andere punten die je wilt delen.