Zondag (en ook de komende weken) nemen we in de Bijbel de afslag naar het boek Job:

Over deze goede man die zoveel ‘goor’ (om met onze zuiderburen te spreken) over zich heen kreeg, valt veel te vertellen.

In het volgende vlogje (helaas op de kop) wil ik echter eerst stilstaan bij wat er in de hemel gebeurt – een bijzonder gesprek tussen God en de satan.

De satan geeft echter niet op.

Hij beweert dat Jobs oprechtheid voorwaardelijk is.

Als God zijn handen van Job aftrekt, zal zijn ware aard komen bovendrijven, zegt hij.

God weigert dat te geloven en Hij staat de satan daarom tijdelijk toe om Job hard aan te pakken.

Over die spannende vraag gaat het boek Job. Zal hij God in alle omstandigheden vasthouden, of… krijgt de satan gelijk?

Er is wel op gewezen dat Job staat voor Israël:

– veel doet denken aan de aartsvaders (rechtvaardig, onvergelijkelijk rijk gezegend, etc)

– Job “leefde in het land Uz”. Hij wás geen Uzziet. Dit is een subtiel verschil met zijn vrienden die wél met hun nationaliteit aangeduid worden. Job woont slechts in dit land. Met andere woorden: een stuk vreemdelingschap, zoals Israël vreemdelingschap ervaart tussen de volkeren.

– Evenals Israël krijgt Job zeer veel te lijden.

– God noemt hem: “mijn dienaar”, de term die ook voor Israël gebruikt wordt.

Met andere woorden: het gaat hier tegelijk over Israël, zijn roeping om vanuit Gods gebod, net als Job, onder de volkeren te leven. Het volk waarin God welgevallen heeft en on wie Hij alle volkeren wil zegenen. Maar ook gaat het over de pogingen van de satan om het volk van God te ver- en ontvreemden.

De vrienden van verschillende nationaliteit (de volkeren) doen hier helaas hard aan mee en proberen Job aan het twijfelen te brengen over zichzelf en God.

Zo is er ook vanuit de volkeren en de kerk vaak getracht te stoken tussen God en zijn volk.

Vanuit onder andere deze kaders kijken we naar dit bijzondere boek.

Maar eerst blijven we bij hoofdstuk 1, waar Job God blijft zegenen en staan we daar zondag verder bij stil.