Het gedeelte dat we zondag lezen doet me denken aan mijn karate-verleden.
Toen ik als tiener deze sport beoefende, werd me duidelijk gemaakt dat een goede basishouding van het grootste belang is.
Goed gecentreerd, goed geworteld, innerlijk rustig: klaar om de aanval van de tegenstander op te kunnen vangen, zonder uit balans te raken.

Ook Paulus is het om een zekere basishouding te doen.
Om vast te staan in het geloof in Christus.
Je proeft bij Paulus – en dat is de reden dat hij deze brief schreef – bezorgdheid dat de mensen in Kolosse van hun stuk gebracht zouden worden.
Dat ze hun geloof in Jezus weer kwijt zouden raken, door allerlei invloeden die hen er vanaf wilden brengen.

Paulus’ doel is: ‘om iedere mens volmaakt te doen staan in Christus’. (vers 28)

Daartoe zwoegt en tobt Paulus heel wat af.
Maar het is voor hem een heilige missie, waarbij hij persoonlijk lijden op de koop toe neemt.
Hij is er zelfs van overtuigd dat zijn eigen lijden het geloof van de gemeente ten goede komt.
Wanneer mensen immers zien dat een ander zeer veel voor hen over heeft, en er zelfs onder lijdt, maakt dat indruk:
– de liefde en opofferingsgezindheid van die ander schept een sterke band
– de zaak waarom het gaat is die ander blijkbaar veel waard

Zo hoopt Paulus verder te gaan op de weg van het lijden van Christus, en ‘aan te vullen wat daarin ontbreekt’ (vers 24).
Uiteraard is hier niet mee bedoeld dat het lijden van Jezus onvolledig was.
Er wordt echter mee bedoeld dat Jezus’ lijden vraagt om navolging.
De kracht die er in schuilt, is groot.
Werkt overtuigend.
Roept liefde en commitment op bij de mensen.

Zo voert Paulus – hoewel geen karateka, maar toch wel degelijk dit woord gebruikend- zijn: strijd.
Duidelijk was reeds (eerste gedeelte uit hoofdstuk 1) dat dit ook een gebedsstrijd is.
Paulus ziet zoveel moois en veelbelovends bij de mensen in Kolosse, dat alleen al het idee dat het onder zou sneeuwen, hem aan het hart gaat en hij de mensen bij God brengt in dank- en voorbede.
(vergelijk een ouder die mooie dingen bij zijn jonge kinderen ziet groeien, vurig hoopt dat dit uit mag groeien in het verdere leven tot iets moois, krachtigs en waardevols. Zo’n ouder dankt en bidt dagelijks voor zijn kinderen bij God).

Ook het woord ‘geheimenis’ valt.
De mensen hebben een groot geheim leren kennen:
ze zijn ingewijd geraakt in Christus.
De kern van heel Paulus’ brief is: wanneer je dit geheim in je laat doordringen, Christus laat groeien, tot jouw kern laat worden, zijn kracht in je toelaat, dan sta je sterk.
Sterker dan de meest doorgewinterde ‘zwartebander’.

Dan nu de tekst: Kolossenzen 1:24 – 2:4

24

Nu verheug ik mij
over alle lijden ter wille van u,
en wat ontbreekt
aan de verdrukkingen van de Gezalfde
vul ik in mijn vlees aan
voor zijn lichaam,
dat is de vergadering,

25

welker diaken ik geworden ben
overeenkomstig de taak van God
die hij mij heeft gegeven
om u te vervullen
met het woord van God,

26

het geheimenis dat verborgen was
voor de eeuwen en de generaties,
maar nu aan zijn heiligen is verschenen

27

aan wie God bekend heeft willen maken
wat de glorieuze rijkdom is
van dit geheimenis onder de heidenen,
en dat is Christus onder u,
de hoop op de glorie.

28

Hij is het die wij verkondigen
wanneer wij iedere mens waarschuwen
en iedere mens onderrichten
in alle wijsheid, om iedere mens
volmaakt te doen staan in Christus.

29

Daarvoor zwoeg ik en strijd ik,
met hulp van zijn innerlijk werk
dat in mij werkt met kracht.

1

Want ik wil dat u weet
welk een grote strijd ik moet voeren
voor u en voor hen in Laodicea,
en zovelen die in vlees-en-bloed
mijn aanschijn nooit hebben gezien,

2

opdat hun harten bemoedigd worden
en zij in liefde samengevoegd blijven
en komen tot alle rijkdom
van het volledige inzicht,
tot kennis van het geheimenis van God,
Christus,

3

in wie alle schatten van
de wijsheid en kennis verborgen zijn.

4

Dit zeg ik opdat niemand u
met spitsvondige praat omverpraat.