Zondag gaat het over de doop van Jezus in de Jordaan.
Waarom was die zo belangrijk?
Zelf heb ik het gevoel dat zonder deze doop de heilige Geest niet verder aktief kon worden in de wereld.
Als Johannes wil voorkomen dat Jezus gedoopt wordt, zegt Jezus: ”Sta het toe!”.
En direct, alsof er op gewacht is, komt ná Jezus’ doop de heilige Geest uit de hemel, en daalt Deze neer op Hem.
In de vorm van een duif.
Het lijkt daarom ook wel een beetje op het verhaal van de ark van Noach:
de duif die uit de ark gelaten werd, daalde pas écht neer op de aarde, toen er een olijftakje zichtbaar was.
En de olijftak is symbool voor Israel.
Nog scherper gezegd: voor de Messias (=gezalfde, met olijfolie).
Zou het verhaal van Jezus’ doop daarom uiteindelijk dit willen vertellen:
net zoals de duif/Geest in de tijd van Noach een nieuw begin maakte met de wereld na het vinden van een olijftakje,
doet Hij dit nu na het ‘vinden’ van Jezus, die uit het water oprees (net als die olijftak eertijds).
De doop van Jezus: een nieuw begin voor heel de aarde!

Waarin overigens – laten we dat nooit vergeten – Gods trouw aan Israel (door Paulus de ”edele olijf” genoemd) allereerst bevestigd wordt.

Hier komt de tekst van Matteus 3:13-17
13 Toen kwam Jezus vanuit Galilea naar de Jordaan om door Johannes gedoopt te worden.
14 Maar Johannes probeerde hem tegen te houden met de woorden:
‘Ik zou door u gedoopt moeten worden, en dan komt u naar mij?’
15 Jezus antwoordde:
‘Laat het nu maar gebeuren, want het is goed dat we op deze manier Gods gerechtigheid vervullen.’
Toen stemde Johannes ermee in.
16 Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam,
opende de hemel zich voor hem
en zag hij hoe de Geest van God als een duif op hem neerdaalde.
17 En uit de hemel klonk een stem:
‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde.’